Shorts op maat

Ik heb een probleem met confectie-broeken. Als ze passen rond mijn heupen (lees: billen), lobberen ze rond mijn taille. Dat is al zo sinds ik heupen kreeg. De enige periode in mijn leven dat ik passende broeken kon kopen is toen ik serieus wat overgewicht had, na het derde en vierde kind. Ondertussen ben ik er bijna in geslaagd terug op mijn normaal gewicht te komen en dan krijg ik dit:

Past op de heupen, lobbert rond de taille

 Dat zit niet zo goed, en het ziet er niet uit. Een riem helpt, maar trekt lelijk op de lussen. En dus draag ik altijd mijn top over mijn broek. Vorige zomer maakt ik voor het eerst een short voor mezelf, waarbij ik de maat van de taille 2 maten kleiner nam dan die van de heupen, en die paste als gegoten. Ik heb er heel de zomer van genoten, maar nu (bijna 10 kg later) is hij eigenlijk te groot, hij hangt op mijn heupen. Dus besloot ik weer een short te maken. Ik had nog een restje stof van een short die ik voor Willem maakte, en nog naaigaren, dus ik moest alleen een rits kopen. Het was een probeersel zonder veel investering. Ik nam mijn maten: 103 cm op de heupen, dat is 1 cm breder dan maat 40, en 3 cm kleiner dan maat 42, dus koos ik maat 40. Op de taille meet ik 75 cm, wat net halverwege maat 38 (73 cm) en maat 40 (77 cm) is in de maattabel van Knipmode. Dus koos ik toch maar maat 40, beter iets te groot dan iets te klein, was mijn redenering. Ik knipte model 8 uit de Knipmode van juni 2018, met iets langere pijpen. Ik nam de nepen in het achterpand nog wat meer in, en paste de tailleband navenant aan, en toch kreeg ik dit:

Wat?

Nu heb ik het weer!

 De onderzijde van de tailleband paste goed (ik had nog een pasbeurt gedaan zondertailleband, en zoals gezegd de nepen nog extra ingenomen), maar de bovenkant lobberde. De tailleband eraf halen zo betekenen dat ik ook de rits eruit zou moeten halen, en ik was bang dat de stretchjeansstof te veel zou vervormen door al die mishandeling, en ik had geen overschot meer. Een riem trok lelijke rimpels in de band, dus dat was ook geen optie. En toen had ik een lumineus idee!

Ik maakte een riem van mijn laatste restje stof.

En spelde die op zijn plaats, waarbij ik de tailleband een beetje fronste.

Vooraanzicht. Daarboven zie je alle stof die ik nog over heb.

Zo gaat het riempje sluiten, met een drukknop (er zit niet meer genoeg garen op mijn spoel voor een knoopsgat, soms ben ik raar lui)

De riem gaat over de sluiting links in de broek.

Nog even passen...

OK, dat rimpelt nnog lelijk, maar het sluit wel aan in de taille.

En vooraan geeft die riem een leuk extra accent, naast de pas met punt.

Ik stikte de riem over het bovenste stiksel op de tailleband en ...

... dit is het eindresultaat! Niet perfect, maar toch een mooie "save", al zeg ik het zelf.

En dan een photo shoot in de tuin. Ik vind de hoge taille en die puntige pas echt tof.

Zit goed rond de billen, ruime zakken.

Efkes mijn topje goedleggen. Dat heb ik vorig jaar ook zelf gemaakt.

Ik vind wel dat dat gaat, zo met het topje in de broek.

En ik ben heel blij met mijn "save".

Nog een wandelingetje door de tuin.

Heel blij!

Wat heb ik geleerd:
1. neem toch maar een maat kleiner in de taille dan op de heupen!
2. een creatieve reddingsactie levert soms onverwacht toffe resultaten op.
3. broeken maken voor mezelf loont de moeite (ik ga zeker nog een paar broeken voor de winter maken dit jaar).

Close-up of the pattern on the top: swallows for summer! I've been seeing so many of them this year.