maandag 23 december 2013

Duffelzak voor Marieke.

De eerste logeertas is af! Ik begon met de tas voor Marieke omdat de stof die zij koos mij het minst aanspraak. Als het dan misging, zou ik het niet zo erg vinden van die verkwiste stof.

Maar het is goed gelukt en hier is dan het afgewerkte product:

De trotse eigenaar met haar tas! (let niet op de rommel, in de achtergrond zie je mijn 'keuken' en 'muziek-kamer'. Die pompoen is ondertussen pompoen-soep geworden, en de cake rechts op de tafel hebben de kinderen versierd als late verjaardagstaart voor hun papa.

 De zak is vrij ruim, zodat alle logeerspullen erin passen. Voor de foto heb ik er een hele één-persoons- quilt ingestoken en er is nog wat ruimte over. Hij heeft ook twee zijzakjes met elastiek, om een knuffel te laten meereizen bijvoorbeeld en binnenin een ingewerkt zakje met rits (geen foto). En ik moet zeggen dat het zeemeerminnen-stofje, nu het verwerkt is in de tas, met de rode keperband en paspel, er wel leuk uitziet.

Beertje gaat mee logeren.
Marieke zit mee te kijken terwijl ik dit schrijf, en herinnerde me eraan dat ik de trui die ze aanheeft ook gemaakt heb, dus bij deze is dit ook een 'uit de oude doos' post, met de zelfgebreide trui van Marieke. Ik heb nog genoeg stof voor een bijpassend toilet-zakje, maar dat zal moeten wachten, want nu is Pieter ongeduldig aan het wachten op zijn logeertas, waarvoor hij een Busy town stofje koos, met illustraties van Richard Scary.

Ik vergat nog te zeggen dat ik voor deze tas handig gebruik gemaakt heb van mijn eigen duffel-zak tutorial, waarin ik beschrijf hoe ik deze zak in het klein maak, als proefje voor de logeertassen. Het hielp echt om even te kunnen nakijken hoe ik het toen deed. Op een paar stappen heb ik verbeteringen aangebracht, dus eigenlijk zou ik de tutorial nog eens moeten overdoen, maar dan voor de logeertassen. Nu ja, ik heb er nog 3 te maken, dus misschien komt het er ook wel van :-). En anders niet, eens die 4 tassen af zijn, zal ik er waarschijnlijk toch genoeg van hebben, en dan heb ik die tutorial ook niet meer nodig.

Kerst-ontbijt-pakketten

Naar goede gewoonte heb ik ook dit jaar mijn kerstgeschenken zelf gemaakt. We doen niet aan grote cadeau's bij ons in de familie, maar geschenkjes uitwisselen is wel leuk. Vaak geven we elkaar iets lekkers, of iets zelfgemaakt. Dit jaar krijgen de (schoon)broers en (schoon)zussen dus iets lekkers dat zelfgemaakt is.

De twee volledige pakketten voor mijn broers en hun echtgenotes.
De kerstontbijt-pakketten bestaan uit een kaarsje in een houdertje met een zelfgehaakt jasje (gezellig), rode kerstthee (warm), mix voor scones met veenbessen (zoet) en zelfgemaakt lemon-curd (lekker). Zo maken we dus een lekker, warm, zoet en gezellig ontbijt!

Een gezellig kandelaartje. Er zit een papiertje in met de inhoud van het ontbijt-pakket.

Het is geen duur geschenk, de potten had ik allemaal in huis, het garen voor de houdertjes komt van de kringloopwinkel en de ingrediënten voor de scones en lemon curd zijn ook niet duur.


Rode kerst-thee in een mini-weckpotje.
Er ging wel wat tijd in steken. Ik heb de labels allemaal zelf ontworpen (in Paint, natuurlijk), en de cadeau-zakken zijn ook zelfgemaakt, uit de grote papieren zak van AS Adventure waarin onze Pieter zijn nieuwe winterjas (ook rood) zat. Die is hij afgelopen zaterdag in Leuven gaan kopen met oma Lena, zijn meter.

Detail van het label op de verpakking. Het verklapt al dat er een kerstontbijt inzit, maar meer ook niet.

De gehaakte jasje voor de thee-lichtjes haakte ik volgens dit patroon. Op die site zie je ook een foto van zo'n theelichtje 'in actie'.

Bijpassend label om de naam van de (hopelijk) gelukkige ontvanger op te schrijven.
De lemon curd was nog het meeste werk. Ik maakte hem volgens een recept uit een boekje dat ik van tante Tina kreeg voor de geboorte van Felix. Het is niet moeilijk, maar het duurt lang, en je moet heel lang roeren! Dus ik hoop maar dat de ontvanger het lekker vinden.

Zoete rood-witte hartjes: mmmm...
De veenbessen-scones zijn een aangepast recept van op de site van Albert Hein. Daar ga ik vaak kijken als ik een recept zoek voor iets specifiek, of als ik bijvoorbeeld een vegetarisch gerecht zoek met groenten van het voedselteam dan vind ik daar meestal wel iets eenvoudig en lekker.

Zoet, gezellig, warm. In de zoete pot zie je de lagen suiker, veenbessen en bloem.
Alles bij elkaar vind ik het toch een leuk geschenk, dat ik zelf ook wel zou willen krijgen.

Een beetje uitleg bij de inhoud: hoe moet je de scones bereiden, en hoe de lemon-curd bewaren?
Update: de eerste pakketten zijn gisteren uitgedeeld, en de ontvangers waren er blij mee. Er blijft er nog één over voor morgenavond.

De stofjes op de zoete potten waren de inspiratie voor het rood-witte hartjes thema.
Doordat we het kerstfeest bij mijn ouders al op de zondag voor Kerst vieren, wordt het allemaal wat gebroken, hebben we tijd om uit te rusten (en te verteren) voor we naar een volgend feest moeten en dat is wel zo leuk. Het was een heel gezellig feest gisteren, hopelijk wordt het morgenavond bij mijn schoonouders ook fijn. Nu ga ik proberen nog de duffelzak van Marieke af te werken en misschien zelfs één voor Pieter in elkaar te steken, zodat de twee oudsten al hun logeertas hebben voor morgen, want zij blijven nog 3 nachtjes langer dan wij.

zondag 22 december 2013

Work in Progress: Homeward Bound Mini-Quilt (one block)


I decided to have a go at paper-piecing one homeward bound block. I really like the graphic qualities of this block, but the fact that just one block has 73 pieces has been putting me off making a quilt which needs at least nine blocks. 9 x 73 = a lot of pieces and lots of work! And since I hardly find time to sleep, where would I find the time to start a project like that, let alone finish it. But there is something to be said for taking it one small step at the time, so I committed myself to making one homeward bound block, just to get a feel for the proportions.

This is as far as I got piecing on the paper foundations.

So far it's been easy going. I am following this very precise tutorial, and am enjoying the process. Because it's paper piecing, my measuring doesn't have to be perfect, as long as I manage to sew straight lines on the lines drawn on the paper, the end product looks perfect, with the points of the flying geese aligning perfectly. I'm sold!

And this gives you an impression of what the finished block will look like.

I'm pretty sure I feel a king size quilt coming, in this pattern. Now  if only I could find some time (maybe when the baby is a bit older...) He's keeping me up late every night now, and then waking me up once or twice during the night, too. I'm finding it especially exasperating at the moment, because in two weeks time I have to go back to work. I'm not sure how (if) I'll manage to juggle the household tasks, my job and the baby, let alone find some time to do this creative stuff I need so badly to feel like myself. I've found in the past, that if I tell myself that it's just for a while, that I can do without creative stuff for a few months, I just become miserable and snappy. And that's no good for anybody. So I just have to find a way to fit this important part of my life in with the other important bits. Not easy, but I'll find a way!

zaterdag 21 december 2013

Begin van een kerstgeschenk voor mijn mama.

Dit mini-quiltje heb ik gemaakt voor mijn mama haar kerstgeschenk. Het melk-kannetje vond ik in de kringloop-winkel. Het lijkt heel erg op een geliefd kannetje van mijn ouders waarvan het teutje gebroken is en dat dus niet meer voor de melk kan dienen.

De kleuren passen mooi bij elkaar, niet?

Ik ben nu bezig aan een groter quiltje, volgens het homeward bound motief, 73 stukjes voor 1 blok: leuk!

Het motief is 'maple leaf'. Het bestaat enkel uit vierkanten en driehoeken (plus een beetje appliqué voor het steeltje), maar doordat het diagonaal loopt is het heel levendig. Als je er verschillende blokken maakt, geeft het echt een dwarrelend effect. Ik vind de paarse kleur heel mooi, ik zou een hele quilt in deze kleuren + oranje wel kunnen appreciëren.

Mama kreeg al eerder een tussen-maatje quiltje. De bedoeling is dat het setje van drie kan dienen als beschermend tussenlaagje wanneer mama haar pannen met anti-aanbaklaag op elkaar stapelt in de kast (dus om te verhinderen dat de bodem van de pan bovenop, de anti-aanbaklaag van de pan eronder krast).

vrijdag 20 december 2013

Het ultieme droogrek (al zeg ik het zelf)

Ik zag net dat ik nog geen post gewijd heb aan mijn regenboog-droomrek, hoewel ik er eigenlijk wel trots op ben. Te druk met verhuizen en de baby, waarschijnlijk. En met naaien, want daar kom ik de laatste dagen ook weer aan toe, na een periode van veel zieken thuis (eerst Lucas, dan ik, dan Felix en weer Lucas en nu ik weer een beetje). Ik heb niet de ambitie alles wat ik doe in deze blog te vermelden, het is immers belangrijker het te doen, dan er een verslagje van te schrijven, er is zo al genoeg papierwerk in de wereld ;-). Maar dit rek moet er toch in. Dus, zonder verder veel uitleg: de foto's!
mooie ster!

een beetje meer perspectief

een beetje dichterbij, mooi lijnenspel, niet?

close-up van de scharnieren.

in gebruik...

...met een selectie mooie was



en zo gebruik ik het echt, met twee ladingen was erop.

En zo gebruiken de kinderen mijn regenboogrek, als tentje of magische poort.

Ik heb trouwens ondertussen al wel wat verkeer naar mijn Etsy-winkeltje en een hoop mensen hebben dit rek 'gefavoritet', maar niemand koopt het. En ik kan ze geen ongelijk geven, met de prijzen die ik vraag ;-). Maar voor minder doe ik het niet, mijn tijd is mij nu eenmaal zeer dierbaar. Als mensen graag zo'n rek willen, maar er niet zo veel voor willen geven, kunnen ze het natuurlijk ook zelf bouwen, in hun eigen tijd. Wat je niet ziet in de foto's is, dat het rek kan toegeklapt worden, om het op te bergen.

Verder ben ik vandaag goed aan het naaien geweest. De logeertas van Marieke is bijna af en ik ben een soort grote pannenlappen aan het quilten voor mijn mama. Die dienen om tussen haar pannen te leggen zodat ze niet krassen als ze in elkaar gestapeld worden. Ik heb ook kerstontbijt-pakketten gemaakt voor mijn broers en Willem zijn zus, daarvan zou ik ook een paar fototje op deze blog moeten zetten, maar dat zal voor morgen zijn, denk ik.

maandag 9 december 2013

Eén project klaar, nog zo'n 99 te gaan...

Mijn kousen zijn af! Ik heb me een tijd geleden voorgenomen om eerst wat lopende zaken af te werken alvorens nieuwe projecten te starten en ik heb toch al één ding afgewerkt: mijn 'bessen-kousen'.

Bijna af... Mijn 'duffelzakje/breizak' is echt helemaal af. En ergens heb ik foto's van de laatste stappen, zodat ik eens mijn duffelzak-tutorial kan afwerken en dan de tas in een groter formaat maken als logeertas voor elk van mijn 4 kinderen. De stof voor die van Marieke is al geknipt, dus dat is ook een lopend project dat ik moet afwerken voor ik iets nieuws begin... dit lukt nooit.

Ja, het lijkt misschien gek, maar ik geef mijn zelf-gebreide kousen namen. En deze zijn dus mijn 'bessen-kousen', omdat de kleuren aan bessen doen denken. Tja, de namen die ik verzin zijn ook niet echt origineel. De zachtpaarse kousen, volgens het patroon voor 'lavender socks' zijn mijn 'lavendel-kousen'. Ha!

Helemaal af!

Bij mijn eerste paren was ik nog iets origineler: mijn grijzige kousen zijn 'winterlucht' en die in bruin, rood, roos en oker tweed kleuren zijn mijn 'warme' kousen. Het volgende project dat ik zou willen afwerken zijn de lakentjes voor Jan, mijn petekindje. Ik moet er nog maar één maken, met olifantjes erop, en nog 2 hoeslakentjes omzomen. Als hij dan wat ouder is, maak ik van de lakentjes dekbedovertrekjes, zoals ik voor Lucas deed met lakentjes die mijn oma borduurde. Die zal ik ook nog eens in een 'uit de oude doos' post moeten tonen.

Op een bolletje rollen en in de kast!

dinsdag 22 oktober 2013

Uit de oude doos - Piraten-rugzak

Deze zak maakte ik toen Pieter in het tweede kleuterklasje zat, dus al twee en een half jaar geleden.


De tekening is een zo getrouw mogelijke kopie van Pieter zijn piraten-tekening, die hij in de klas maakte. Hij is dan ook heel trots op zijn unieke zwemzak.

  De trekkoorden haken aan de hoeken van de zak om een rugzakje te vormen.


Sinds ik de 505 tijdelijke lijm voor stof ontdekte, is appliqueren zo veel gemakkelijker geworden. Ik verstevig de stofjes met opstrijkbare vlieseline, teken de vorm erop en knip ze uit. Daarna plak ik ze op de achtergrond met de spray en stik ik ze met een zig-zag op hun plaats.



Zoals je ziet zit alles nog op z'n plaats en dat na al meer dan twee jaar intensief gebruik als zwemzak!

dinsdag 8 oktober 2013

Uit de oude doos: lavendel kousen

Deze kousen breide ik  een paar jaar geleden, uit een boek vol mooie kousen: "Around the World in Knitted Socks".

 Ik had veel plezier met het breien, en nu heb ik plezier met het dragen.


Deze kousen zijn mooi van kleur, zacht, en de delicate bloemenranken maken mij altijd een beetje blij.


Gisteren had ik een moeilijke dag, ik voelde me moe, ondergewaardeerd en ik had het gevoel dat ik lui was en niets gedaan kreeg. Vandaag moest Willem de auto hebben, en dus de kinderen naar school brengen vanuit Overijse, waardoor ik de dag kon beginnen met een warme douche en het aantrekken van mijn lavendel kousen ... goed begonnen is half gewonnen!

woensdag 25 september 2013

My Etsy Shop is Making Me Feel Like a Loser...

I opened my Etsy shop and already have a few nice things in there. Well, I think they're nice. But no one is looking, at my shop or my listings. Why can't they see how great these things are?

You have to admit this rack is gorgeous, don't you?

And just look at those details, the craftsmanship! And I can customize it: (almost) any size, (almost) any color!

And practical, too, look, just look, and please, please tell me my rack is wonderful, no, tell me I'm wonderful, no, not wonderful, the best!


I made a peg bag, too. With lovely vintage fabrics and rough linen. I really like the texture.

I can't even say they're not buying because they don't like them, or because they're too expensive, because they are not even bothering to take a closer look... And even though I don't like to admit it, it makes me feel like a loser, in a sense. I love the stuff I make, and I feel the whole world should love it, too, and people should be falling over each other just to be allowed to be the next one I make a beautiful laundry rack for!

Doesn't it look nice? And practical? And lovely? Love me, love me, love me!

And it's even more flashy when you reverse it!
I know, I know, I'm being terribly self-centered. I know the world doesn't revolve around me, but maybe it SHOULD!? I was never big on any social media, like Facebook or Twitter, but now I get why people can get so hung up on them, and go to check if they have any likes like every 5 seconds. I find myself wanting to go check my Etsy dashboard first thing in the morning. When I have a view, my heart jumps. When there is (more often than not) a great big zero staring at me, I feel like a failure. By putting a (precious) piece of myself out there, I have unwillingly tied up my self worth to other people's willingness to look at my work and tell me they like it. That was never what I set out for. I didn't start this shop to earn big bucks, or to have people fall down at my feet to tell me how great my work is (well, I didn't consciously do it for that reason, but maybe it was part of the reason). I just wanted a hobby and a way to share my passion for creating beauty with like-minded people. That's why I decided to put my building plans on Etsy, rather than just the finished product.

See, DIY instructions, so you can get to work yourself!
I would love for people to get building themselves, with my plans! I would also like to make custom orders, something unique for that unique person or occasion, something people will cherish. But one week after opening day, my shop is making me feel like a loser. Maybe I should just ditch the whole idea? Anyone who reads this, feel free to leave some comment to cheer me up. But since this blog is more like a personal journal than a way to share things with the world, I don't get a lot of readers and almost no comments. And that's fine, because that way at least this blog is just fun, and it's NOT making me feel like a loser for not having any readers! ;-)

Felix looks at me as if he's trying to tell me to get a grip and realize that he is much more important than an Etsy shop's success or failure and that he'll always love me, even if I am a crazy mummy.

donderdag 19 september 2013

Drying Rack Blues Cured

I made my very own drying rack, for just 30 euro in materials! And four hours of woodworking, and many more spent calculating and scheming, but I did it!

Don't we have a nice view from the garden?

I'm quite proud of myself. I drew out instructions (only in Dutch at the moment, but I'm working on the English version, and imperial measurements)and put them up for sale in my new Etsy shop

DIY instructions, from my sketch-book

I also put the laundry rack up for sale, although it's ridiculously expensive. But that's just because I spend so much time making it. I figure that I'm not going to undersell my own time, and people can always buy the plans and timber and make one for themselves.

I have pretty laundry!

Next up is a rainbow rack project....

Meanwhile school is well on the way again, and work on the house is progressing.

Inside the plasterers are making the house look like a house again.


And the outside is finished!

woensdag 28 augustus 2013

Drying Rack Blues


The sides gave up first... my daughter loves peeling off the detached plastic.

I know these racks only cost about 30 euros, but I feel that should be no excuse for them being useless after a mere 5 years!


Now there's rust and peeling plastic everywhere!
I always line dry my washing, I don't even have a dryer, and I'm a big fan of my rack, but I cannot bring myself to buy another and another and another, every five years. So, I've decided to make my own wooden rack. Let's see how that goes. For now, I'm stuck with this, and with rust spots on my white washing...

Felix doesn't care about designed redundancy or rust spots on the linnen :-).