dinsdag 25 november 2014

Eerste advent

Eerste advent, eerste deftige vorst. Een krans, rijm op mijn laatste Cosmos en een voederbakje voor onze kleine gevederde vriendjes.

Cosmos is een favoriet, plezier verzekerd, van juni tot aan de eerste vorst!

Zo zijn de knoppen toch nog mooi, al zullen ze nooit bloeien.

Mijn kippenkot, bijna af, maar wel al mooi.

Samen met Marieke gemaakt, en de meesjes komen er écht eten!

Taxus uit de tuin van de pastorie en versiersels van de trouw van Sofie en Julien.




Rijm op de paarse salie.

Binnen is het warm en gezellig!

dinsdag 11 november 2014

Uitje naar De Panne.

Willem heeft me verrast met een uitje naar De Panne: we hebben allebei genoten: wandelen, lekker eten, een filmpje, vliegeren, foto's trekken, ..., even ertussen uit!


Belle Epoque pareltjes en 'moderne' hoogbouw langs de dijk.

Vergane glorie, geplet tussen de hoogbouw.

Ooit een mooi villatje (is dat met 1 of 2 a's?): zicht op zee en de dijk vooraan, de duinen achteraan.

Veel art deco

Mooie kerk bij zonsondergang.

Vliegeren, natuurlijk.

Reuzenkwal, groen-blauw.

Vliegeren en selfieën tegelijkertijd.

Blote voeten in de zee, op 11 november.

Onze nieuwe vlieger, voor dagen met weinig wind.

maandag 3 november 2014

Tuinplezier op Allerheiligen

We zijn het afgelopen weekend gezegend met uitzonderlijk zacht en zonnig weer. En dus hebben we in de tuin gespeeld. Willem en ik proberen zo veel mogelijk op te ruimen. Meer dan een jaar verbouwingen en verwaarlozing hebben onze tuin verwilderd en vol rommel achter gelaten. Sinds begin dit jaar is er al veel verbeterd. We hebben zelf veel opgeruimd, het hout van het dakgebinte is verzaagd tot brandhout en we hebben er heel wat ritjes naar het containerpark opzitten.

Zo zag de tuin eruit in maart 2014.



De voortuin heeft verder vorm gekregen: de Erica is eruit gegooid, de Perovskia is naar de struikenborder rond het gazon verhuisd en de meiklokjes zijn wat ingebakend. Ik ben er eindelijk is geslaagd om Echinacea te zaaien, dat is mijn grootste tuinsucces van het jaar. De zaailingen zijn lange tijd uitgehard in onze berging en in september heb ik ze uitgeplant, nadat ik de voortuin zo goed mogelijk had opgeruimd en 2 keer slakkenkorrels gestrooid had. En ze staan er nog, meer zelfs, ze zien er gelukkig en sterk uit! Ik heb ook Verbena bonariensis geplant, twee spontane zaailingen die ik cadeau kreeg bij een tuinbezoek tijdens de Velt Open Tuindagen dit voorjaar. Nu nog iets zoeken om wat roos te geven in het najaar. mijn mama stelde Asters voor. blijkbaar zijn er ook lage soorten. Dat zal ik eens moeten uitzoeken, want ik wel geen tuin die 's zomers vol staat met hoog, donker groen loof.

Die grote bladeren, dat is mijn Echinacea, waar ik zo trots op ben.
Geranium, paarse salie en buxus.

Verbena bonariensis.

De zon door de wilg en de beweging die dat geeft op de houten vloer en de lichtblauwe muren, dat is genieten van de tuin in de living.
Wanneer ik in de tuin werk, begin ik steeds eerst met de voortuin, en dan ga ik vandaar rond het huis. Dus het volgende stukje tuin dat aangepakt wordt, is de 'moestuin'. Daar valt nog niet veel te beleven, maar ik heb wel de bessen gewied, gensoeid en opgebonden. Ik heb dit weekend ook een proefbedje aangelegd. Bij een bezoek aan een permacultuur tuin werd me gezegd dat je niet hoeft te spitten, of zelfs zoden op te graven om een moestuin te beginnen. Gewoon een laag kranten of karton op het gazon leggen voor de winter, daarop een laag compost en in de lente daarin planten. Dat lijkt me eerlijk gezegd te gemakkelijk om waar te zijn, dus ben ik dit jaar begonnen met een klein proefbedje. Ik heb trouwens ook niet genoeg compost voor veel meer dan dat, en geen tijd om een grote moestuin te onderhouden, dus de rest blijft voorlopig gazon. In mijn droommoestuin staan naast groentjes ook veel snijbloemen, maar in dit bedje moet volgend jaar vooral sla komen, zodat Pieter elke woensdag een blaadje sla op zijn boterham kan eten.


Mijn proeftuintje, vol zelfgemaakte compost! In de achtergrond de japanse wijnbes en de stoel waarin ik de laatste zonnestralen vang terwijl ik geniet van het werk dat ik gedaan heb en in een tuinboek blader.

De frambozen, gesnoeid en voorzien van compost (nu nog wat schapenmest).

Het kippenkot-tuinje is ook opgeruimd. De vlier en Hydragea stekken die er stonden hebben een nieuwe thuis gekregen, in onze struikenborder en bij mijn mama in haar schaduwhoekje. De Cosmos en reukerwten werden geruimd op één Cosmos na, die er nog steeds goed bijstaat, met veel knoppen, die heb ik opgebonden. Van de 3 Cyclamen die ik vorig jaar plantte zijn er twee uitgekomen, één heeft al gebloeid, de andere zal nog volgen, hoop ik. Uiteinndelijk zouden deze moeten terecht komen in mijn Drakenbostuintje, dat nog enkel in mijn verbeelding bestaat. Willem heeft ook al verder gewerkt aan de kippenren, die op een poortje na af is. De hazelaar die ik vorig jaar vanuit de tuin van mijn oma naar hier verhuisd heb, doet het heel goed en heeft gezelschap gekregen van een vlierstek. Ik heb het kippenkot hersteld (hoewel het dak nog moet verstevigd worden tegen de winterstormen), de banden opgepompt en de stenen in de ren geplaatst waarop het meestal zal staan. Hoewel het gemaakt is om te verplaatsen, en dus ook dienst zal doen in andere delen van de tuin.

Cyclamen.

Het kippenkot op zijn 'definitieve' plaats, de laatste cosmos en rechts de hazelaar. Die blikjes over de paal rechts vooraan zijn beplakt met koperplakband, ik zet ze rond jonge planten om ze tegen de slakken te beschermen. Het is het enige wat ik al geprobeerd heb dat werkt.
Onder andere om de struikenborder op het Oosten, die Willem dit weekend verder onder handen nam, wikke-vrij te proberen houden. Er staan een boerenjasmijn en een Forsythia die we willen houden, maar alle Cotoneaster en de sneeuwballenstruik die altijd afgevreten wordt door wormpjes gaan eruit. Zo kunnen wij (of de kippen) ook aan de aarde om deze vrij te houden van wikke, wat een echte plaag aan het worden is in onze tuin.

Dit wordt mooi... ooit....

Het tuinkot is opgeruimd, en de composthoop draait goed. Echt, als er één ding is waar ik echt content van ben in onze tuin, dan zijn het die compostbakken. Willem heeft die gemaakt, en ook de takkenwal die de scheiding zal vormen tussen het drakentuintje en het composthoekje. Naast de composthoop zal ook de rabarer komen.

Aan de slag op de takkenwal.

Compost vergooien en zeven is leuk!




Die staat voorlopig nog in de driehoekige tuin. Die is helemaal overwoekerd, voornamelijk door grassen boterbloemen. In één punt staat ook wat wikke. Ik ben nu fanatiek aan het graven om zo veel mogelijk wortels eruit te krijgen. Het plan is om het tuintje doorheen de winter en tot een de Ijsheiligen bloot te laten en regelmatige te wieden en dan te bedekken met éénjarigen of misschien zelfs pompoen, in een poging het onkruid onder controle te krijgen. Ik vrees dat als ik het nu vol vaste planten zet, dat ik de wikke niet hardhandig genoeg zal kunnen aanpakken. Dus heb ik al veel vrouwenmantel weggegeven. In het wikke-vrij deel zal ik wel nog geraniums, lelies, vrouwenmantel en hopelijk ook vingerhoedskruid houden. En ik heb ook wat kruiden geplant, zodat je ze vanop het terras kan plukken. Ik heb nog geen echt plan voor deze tuin. Misschien wil ik er te veel verschillende dingen mee. Het zou een scheiding moeten vormen tussen het huis/terras en de drakentuin, maar mag niet te gesloten zijn, zodat het licht blijft doorlaten. Veel kleur is gewenst, zoals nu met hopen Oost-Indische kers, maar ook kruiden. Wat ontbreekt is structuur, moet ik er buxus-hagen, of bollen inzetten? Er staat nu een zelfgestekt buxus, maar die gaat naar het kippenkot tuintje, gensoeid tot een kip-figuur!


Oostindische kers en Geranium in de driehoektuin.
Ik heb een mengeling van oranje en gele kers.

Het overdekt terras is de grootste aanwinst van de tuin. Het is mooi en superpraktisch. Het voorziet ons van fietsenstalling en een beschutte eetplaats, maar ook een plek om de was te drogen en een fanstastische speelplaats voor de kinderen. Toen het er pas lag, leek het onnodig groot, maar het wordt intensief gebruikt, en het feit dat je buitenom de palen heen kan lopen of fietsen geeft een bepaalde dynamiek. En we hebben nu niet meer bebouwde grond dan voor de verbouwing, onze tuin is even groot gebleven. Maar wel veel bereikbaarder en met meer mogelijkheden om hem te gebruiken. De berging zal over een maand of twee afgewerkt worden.


 
De gocart wordt nu superveel gebruikt.


Als broer duwt gaat het sneller

Om de beurten!

Bij zus achterop.


Samen aan tafel op het nieuwe terras. We hebben in september wel veel last gehad van super-agressieve muggen...
Tenslotte is er nog het gazon, achter het huis. Willem maait dat al maanden elke week en dat is eraan te zien. Een net gemaaid gazon maakt een tuin groter en mooier, ook al is het wat oneffen en staat er veel onkruid in. Maar het gazon vervangen is zowat de laatste klus op onze lange, lange lijst van tuinklussen. Ik geniet bijna elke dat van de tuin, al was het maar bij de kleine wandeling naar de composthoop, of door het bloemetje met de laatste vrouwenmantel en Cosmos op de eettafel.


Dat maakt mij gelukkig!