Van een restje

Vandaag heb ik een 'vakantie-dagje' gehad. Marieke is ziek en we hadden geen andere opvang.
Willem was gisteren al thuis en nu was het dus mijn beurt. Eens ik mezelf overtuigd had dat ze op het werk echt wel overleven zonder mij, kon ik toch ook genieten van ons moeder-dochter dagje. Deze voormiddag was Marieke nog redelijk levendig en heb ik haar leren haken. Ze was er al snel mee weg en heeft acht armbandjes gehaakt!

Ze is fier op haar zelfgehaakte armband!

Voor zichzelf, voor Roos en Elisabeth, voor juf Carolien en voor alle oma's en opa's. We hebben ook zelf lekijsjes gemaakt, met vlierbloesem-siroop en met aardbeien milkshake.

Lekker, hè, Lucas? Ja, hoor, Mariiieeeke!

En ik heb genaaid. Ik heb een topje dat ik jaren geleden maakte (mijn eerste en tot nog toe enige experiment met stretch stof) en nog steeds graag draag, nagemaakt in een nieuw stofje. Het ziet er heel goed uit, al zeg ik het zelf.

Poseren met de nieuwe outfit, maar vooral verder kijken naar Nemo!

 's Namiddags had ze weer koorts, en heeft ze in de zetel gehangen. Gelukkig heb ik niets moeten opruimen, zoals de vorige keer dat de kroost ziek was. Amai, toen hebben we gedweild en gewassen! Maar nu was er dus tijd en energie over om een beetje creatief bezig te zijn.

Je ziet het maar net, maar de haarband heeft lange slierten die op de schouders hangen, want zo wou Marieke het.

Met de restjes maakte ik een haarband én een rokje voor mijn lieve dochter. Het was een beetje nipt en de haarband is niet meer dan een tunnel stof met twee lange toegestikte repen eraan genaaid, maar het eindresultaat mag er zijn. En het belangrijkste: Marieke is er heel blij mee.

Ons Marieke is een felle, zelfs als ze ziek is. (hier zie je de 'schoudersliert', zoals besteld)